HOW HAS ISLAM BEEN CORRUPTED?
كيف تم تحريف وإفساد الإسلام؟
**********
KADER
PREDESTINATION
ألقدر
*******
Elimizdeki akaid kitaplarındaki kader anlayışının Kur'an'daki kader kavramıyla bir ilgisi yoktur.
——————
The concept of predestination (fate) in the books of faith we have has nothing to do with the concept of predestination (fate) in the Quran.
———————-
إن مفهوم القدر في كتب الاعتقاد التي لدينا لا علاقة له بمفهوم القدر في القرآن.
*********
O kitaplar yoluyla asırlardır taşınan ve bizlere öğretilen kader, Bakara Suresi 104. ayetin tam tersine giden bir toplum yaratmak isteyen saltanat odaklarının kitleyi uyuşturmak için oluşturdukları Kur'an dışı bir anlayıştır.
Bu anlayışla Müslüman kitlelerin getirilmek istendiği yerin ne olduğunu, İslam'ın temel kabulleri gibi benimsettirilen "ilkeler"den seçtiğimiz şu birkaç örnek çok iyi göstermektedir:
1. Devlet başkanı, ahlaksızlık da zulüm de işlese azledilemez.
2. Fâsık ve zalim bir imamın peşinde de olsa, namazı cemaatle kılın.
3. Dünya, müminin cehennemi, kâfirin cennetidir.
4. Her insanın cennetlik veya
cehennemlik olacağı, varlıklar âlemi yaratılmadan çok önce belirlenmiştir...
Bu noktaya getirilmiş kitlelerin yarınlara ümitle bakabilmelerinin biricik koşulu ;
gelecek bir kurtarıcı-mehdî
—————
a savior-mahdi (messiah) who will come
————-
مهدي المستقبل والمنتظر"
————-
beklemektir.
Çünkü bu kitlelerin "gerekeni yapma" azim ve iradeleri felce uğratılmıştır; onlar ancak gelecek olanı bekleyebilirler.
**********
Kur'an'da, bugün benimsenen şekliyle bir kader kavramı olmadığı gibi, "kadere iman" diye bir tâbir de yoktur.
——————
There is no concept of predestination (fate) in the Quran as it is accepted today, nor is there a phrase such as "belief in predestination (fate)."
——————-
فكما أنه لا يوجد مفهوم للقدر في القرآن كما هو معتمد اليوم، كذلك لا يوجد تعبير مثل "الإيمان بالقدر".
***********
Bu gerçek, İslam ilahiyatının ünlü isimlerinden Hüseyin Atay tarafından 1960 yılında yayınlanan "Kur'an'da İman Esasları" adlı doktora teziyle ortaya konmuştu.
Bu, bildiğimiz kadarıyla İslam tarihinde ilk kez ortaya atılan bir tezdi.
Atay Hoca bu tezi yüzünden, Ehlisünnet akidesini bozmakla suçlandı.
Atay, bir ilim adamı sıfatıyla çalışmalarını sürdürdü.
Çalıştığı konulardan biri de, mensubu bulunduğu Ehlisünnet inancının temel kitaplarından bazılarını yazmış bulunan ünlü Mâtürîdî kelamcısı Ebu'l-Mu'în en-Nesefî’nin (ölm. 508/1115) düşünce dünyası idi.
Bu çalışmanın bir parçası olarak, Atay Hoca, Nesefî'nin, el yazması halinde duran eseri "Tabsıratü'l- Edille (التبصرة الأدلة"nin 18 yazma nüshasını karşılaştırarak bir basını yapmak istiyordu.
Bunu yaptı ve o eserde şaşırtıcı bir gerçekle karşılaştı:
Ehlisünnet mezhebinin inanç
temellerini belirleyen en büyük ekol olan Mâtürîdîlik'in en önemli ismlerinden biri olan Nesefî, kader konusunda Hüseyin Atay'ın söylediğinin aynısını söylüyordu. Atay'dan 850 yıl önce...
Nesefî’nin bu eseri, birçok benzerleri gibi, el yazması halinde beklediği için düşünceleri saklı kalmıştı.
Ebu'l-Mu'în en-Nesefî, anılan eserinde imanın şartları konusunda şöyle diyor:
“İman esaslarına gelince bunlar, 5 tanedir:
1. Allah'a,
2. Meleklere,
3. Kitaplara,
4. Peygamberlere,
5. Âhirete iman.
Aynen bunun gibi ibadetler de 5'e ayrılır..."
(Nesefî'nin Tabsıra'sından naklen Atay; Kur'an'da İman Esasları, 146)
Nesefî burada iki Kur'andışılığı (two non-conformities to Quran - مخالفتان للقرآن)aynı anda düzeltmiştir:
1. Kur'an'ın gösterdiği iman esasları içinde kadere iman diye bir şey yoktur (There is no such thing as belief in predestination “fate” among the principles of faith shown by the Quran / ومن أصول الإيمان التي أظهرها القرآن أنه لا يوجد شيء اسمه الإيمان بالقدر).
—————-
2. Geleneksel kabullerin "İslam'ın Şartları" diye öne çıkardığı beş kavram islam'ın şartı değil, İslam'daki temel ibadetlerdir
(The five concepts that traditional acceptances put forward as the "Pillars of Islam" are not the pillars of Islam, but the basic acts of worship in Islam / إنالمفاهيم الخمسة التي تطرحها القبولات التقليدية على أنها "شروط الإسلام" ليست شروط الإسلام، بل هي أعمال (العبادة الأساسية في الإسلام
***********
İslam'ın şartları Kur'an'ın bütün hükümleridir.
Peki, kadere iman nereden ve nasıl çıktı ve iman esasları arasına nasıl sokuldu?
O tâbir, İslam inançlarının içine, bir hadîs’e, daha doğrusu hadis diye ortalıkta dolaştıralan bir söze dayanılarak sokulmuştur.
Oysaki o söz, bugünkü kader anlayışını savunanların deyimiyle bir "haber-i vâhid - الخبر الواحد"tir, yani bir tek kişinin rivayetidir.
Ve onların da kabul ettikleri bir kurala göre, haber-i vâhid imanla ilgili konularda delil olmaz.
(Bu konuda ayrıntılar için bk. Atay; anılan eser, 133-146)
Haber-i vâhid’in (Peygamberimizden tek kişi
tarafından nakledilen sözün) iman konusunda delil
olamayacağını, iman konusunda delil olacak bir rivayetin mütevâtır - المتواطر (tarihsel açıdan gerçekliği kesin) olması
gerektiğini söylemişlerdir ama, kendi anlayışlarına uygun yerlerde haber-i vâhidi delil saymışlardır.
Haber-i vâhidin, bırakın iman alanını, ibadet alanında kanıt olduğu bile tartışmalıdır, (bk. Gazali; el- Müstasfa, 1/440-444)
Ceza hukuku alanında da durum budur.
Haber-i vâhid ukûbatta (ceza alanında) da delil olmaz demişlerdir, ama bu ilkeyi belki yüzlerce kez çiğnemişlerdir.
Sadece ta'zîr - التعزير (ürkütüp sakındırma, engelleme) cezalarıyla ilgili koydukları kurallar (ki bunlar yüzünden binlerce insan katledilmiştir) bu ilkeleri nasıl çiğnediklerinin sayısız kanıtını taşımaktadır.
Kur'an'da kader kavramı apayrı bir anlamda kullanılmaktadır.
Nedir o anlam?
Kader sözcüğü Kur'an'da 11 yerde geçmekte ve tümünde de "ölçü-المقدار" anlamında kullanılmaktadır.
Türkçe'deki "miktar" (Arapça özgün şekliyle mikdar-ألمقدار) sözcüğü de ölçü anlamındadır ve kader kökündendir.
Allah her şeyi bir ölçüye göre yapıp yönetmektedir.
*********
Platon'un güzel deyimiyle ;
“Tanrı hep geometri kullanmaktadır."
——————
“As Plato beautifully put it, "God always uses geometry."
——————
“وبكلمات أفلاطون الجميلة، "يستخدم الله الهندسة دائمًا".
************
Her şeyin hazinesi onun katındadır ve O, o hazineden her şeyi belli bir ölçü içinde
indirmektedir.
(Hicr, 21)
Gökten su ölçüyle iner
(Müminûn, 18; Zühruf, 11);
inen suyun yeryüzünde vadilerde dolaşması bile ölçüyledir.
(Ra'd, 17)
Topraktan pınarlar fışkırması, fışkıran suların birleşmeleri yine belli bir ölçüye göredir.
(Kamer, 12)
Tüm bu ölçüye bağlılıklar, kader kelimesi veya türevleri kullanılarak ifade edilmiştir.
Ve bu ifadelerle önümüze konan kader kavramının temel amacı ;
insanın fiillerinin belirlenmiş olduğunu değil, varlık ve oluşta keyfîlik ve raslantının bulunmadığını göstermektir.
Kur'an, kader kavramıyla varlık ve oluşta tesadüfün değil, ölçü ve bilincin egemen olduğuna dikkat çekmek peşindedir.
Kur'an, kader kavramıyla "sünnetullah" da denen tabiat kanunlarını kastetmektedir.
B u kullanım, şu ayetlerde herkesin anlayabileceği açıklıktadır:
Ra'd, 8, 17; Hicr, 21; Müminûn, 18; Ahzâb, 38; Şûra, 27; Zühruf, 11; Kamer, 49; Talâk, 3; Mürselât, 22) Ahzâb 38 ;
hem kader sözcüğü, hem de sünnetullah (Allah'ın tavrı-tarzı) tamlaması kullanılarak Tanrı'nın varlığa koyduğu yasaların değişmezliği gösterilmiştir.
Bu ayette ayrıca, kader ile sünnetullah kavramlarının eşanlamlı olduklarına da dikkat çekilmiştir.
Sünnetullahın değişme ve bozulmaya asla uğramayacağı birçok ayette, pekiştirilmiş ifadelerle verilmiştir, (bk. İsra, 77; Ahzâb, 62; Fâtır, 43; Fetih, 23)
Kader kökünden gelen ve ölçüye bağlamak anlamında olan "takdîr- ألتقدير" sözcüğü de tabiat kanunları, değişmez ölçüler, yani sünnetullah anlamında kullanılmıştır.
Bu kullanıma göre, Ay ve Güneş'in belirlenmiş ölçülere göre seyretmeleri, göklerin düzenlenmesi, kısacası her türlü iş ve oluşun, her türlü yaratılış ve yaratışın seyri Allah'ın bir takdiridir,
(bk. En'am, 95; Furkan, 2; Yâsîn, 38; Fussılet, 12).
Allah'ın isim-sıfatlarından olan ve Kur'an'da 39 yerde geçen Kadîr (ألقدير) ile 7 yerde geçen Kâdir (القادر) sözcükleri de kaderle aynı kökten gelen kelimelerdir.
İkisinin sözlük anlamı da "her şeyi kudretiyle belirleyen, ölçüye bağlayan"demektir.
Yine Allah'ın isim-sıfatlarından biri olan ve Kur'an'da 3 yerde geçen Muktedir (ألمقتدر)sözcüğü de kaderle aynın kökten olup "kudretiyle her şeyi bir ölçüye bağlı olarak çekip çeviren" demektir.
KUR’AN’DAKİ KADER’İN ANLAMI BUDUR.
Ve bu anlamda bir kaderin değişmezliği, Allah'ın tabiata, varlığa koyduğu yasaların değişmezliğidir ki, Kur'an bunu açıkça ve defalarca ifade etmiştir.
Bu değişmezlerin insanın fiilleriyle, iradesi ve özgürlüğü ile bir ilgisi yoktur.
Oradaki değişmezlik, kanunların Yaratıcı tarafından koyulmasıdır.
İnsanın fiillerinin Yaratıcı tarafından önceden belirlenmesi değildir.
Biz, varlığın ve evrenin yönetimine, iş ve oluşa, ontolojik yapıya ilişkin kanunlar koyamayız; bizim böyle bir yetkimiz yoktur.
Ama biz, kendi fiillerimizle, yönetimimizle ilgili kanunlar koyarız ve koymalıyız.
Kur'an'daki kader, İbn Teymiye'nin deyimiyle yaratılışla ilgili ontolojik-ألكوني bir kavramdır ; din ve davranışla ilgili bir kavram değil...
(bk. İbn Teymiye; el-Furkan, 98-99)
Yine İbn Teymiye'nin ifadesiyle kader, Allah'ın yaratış ve dileyişiyle ilgili bir kavramdır, buyrukları ve hoşnutluğu ile ilgili bir kavram değil...
(bk. İbn Teymiye; aynı eser, 109-110)
Biz bu ayrımı, bir SATRANÇ benzetmesiyle anlatıyoruz:
Satrancı, varlık ve oluşun seyri olarak alıyor ve diyoruz ki: Satrancın nasıl oynanacağına ilişkin kuralları Allah koyar.
Bizim orada kural koyma yetkimiz yoktur.
Allah, satrancın galip veya mağlubunu önceden belirlemez, ilan etmez.
Ama Allah, ezel ve ebedi kuşatan ilmiyle satrancın galip ve mağlubunu bilir.
Beceriksiz oynayanın yenilgisinin sebebi O'nun bilmesi değildir. Yenilen veya yenen, O bildiği için öyle bir sonuçla karşılaşmıyor; onların oyun şeklinin o sonuca götüreceğini Allah biliyor.
Allah; varlık, iş ve oluşa ilişkin yasaları hem bilir, hem belirler; ama Allah, insanın fiillerine ilişkin sonuçları belirlemez, BİLİR.
Bilmesi O'nun tanrılığının bir gereği olduğu gibi,
sonuçları BELİRLE-ME-MESİ de tanrılığın bir gereğidir.
Fiillerimizin sonuçlarını bilmekle kalmayıp aynı zamanda belirlerse bu bizi
SORUMLU TUT-MA-MASINI gerektirir.
Hem belirler hem sorumlu tutarsa bu ZULÜM olur.
Oysaki Allah zulümden münezzehtir (arınmıştır)...
BİD'ATLAR, HURAFELER
* Kaderin insanın fiillerini önceden belirleyen bir sistem olduğunu söylemek.
* İnsanın alnında, geleceğini belirleyen bir yazının bulunduğunu söylemek.
* Hayrın Allah'tan geldiği gibi şerrin de Allah'tan geldiğini söylemek:
Şer Allah'a izafe edilemez.
Şerri de, elbette ki her şeyin yaratıcısı olan Allah yaratır ama öncelikle ve ilke olarak yaratmaz, insanın istek ve iktisabı (kazanması) üzerine yaratır.
Yaratır ki insanı sorumlu tutsun.
Allah, öncelikle ve ilke olarak sadece hayrı ve güzeli yaratır:
“O odur ki, yarattığı her şeyi güzel yarattı ve insanın yaratılışına çamurdan başladı." (Secde, 7)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder